Między innymi dzięki synowi Juliena Bryana – Samuelowi Bryanowi, Fundacji Stevena Spielberga oraz Muzeum Holokaustu w Nowym Jorku dziś może się odbyć premiera filmu w Teatrze Wielkim Operze Narodowej w Warszawie.
Film będzie również prezentowany w TVP1 o godzinie 22:25
Film „Korespondent Bryan" prezentuje w większości nieznane dotąd nagrania i zdjęcia dokumentujące wydarzenia w oblężonej Warszawie we wrześniu 1939 roku i mógł powstać ten film w oparciu o archiwalne materiały niedostępne w zbiorach publicznych w Polsce.
Tytułowy korespondent to autentyczna postać: Julien Bryan, amerykański dziennikarz, którego ścieżki losu przywiodły ostatnim pociągiem do Warszawy na doszczętnie zburzony dworzec 4 września 1939 roku.
Julien Heguembourg Bryan
to amerykański dokumentalista i fotografik; najbardziej znany z dokumentowania na taśmie filmowej życia w Polsce, Związku Radzieckim i III Rzeszy pomiędzy 1935 a 1939, autor pierwszych kolorowych zdjęć (Warszawy) II Wojny Światowej.
Zaraz po wybuchu II wojny światowej nakręcił wiele filmów dokumentujących obronę Warszawy w 1939 oraz bombardowanie miasta przez Luftwaffe. Jest uważany za jedynego zagranicznego dziennikarza będącego w tym czasie w Warszawie.
Przez Polskie Radio zaapelował wówczas do amerykańskiego prezydenta Franklina Roosevelta o pomoc dla warszawskich cywili, którzy znaleźli się na celu niemieckich bombowców.
21 września 1939 wyjechał z płonącej Warszawy, zabierając ze sobą bogaty materiał dokumentujący życie ludności cywilnej i bestialstwo żołnierzy niemieckich.
Zdjęcia Warszawy jego autorstwa znalazły się w grudniu 1939 roku na okładkach i w amerykańskich magazynach „Look" oraz „Life" a także były licznie publikowane w prasie amerykańskiej.
Materiał zarejestrowany przez Juliena Bryana stanowi unikalny dokument, przepełniony historyczną prawdą, oglądaną bez subiektywnego komentarza i ukazuje patriotyczny heroizm społeczeństwa warszawskiego z punktu widzenia jednostki, uwikłanej w rzeczywistość wojenną.
Pokazuje jak niemiecka propaganda manipulując faktami starała się zmylić opinię światową i odwieść uwagę od zbrodni popełnianych na ludności cywilnej w Polsce. W efekcie czego ani Europa ani Stany Zjednoczone nie były świadome ogromu tego okrucieństwa. Filmy Bryana otworzyły oczy Ameryce.
To niepowtarzalne historyczne źródło przedstawia skrupulatnie w wyjątkowy sposób i z zupełnie innej perspektywy obraz przedwojennej Warszawy i dramat ludności cywilnej stolicy Polski - miasta w sercu cywilizowanej Europy - w obliczu nieoczekiwanego oblężenia i stanowi ważny krok w szerzeniu obywatelskiej świadomości historycznej, w efekcie wzrostu uczuć patriotycznych.
Julien Bryan:
„Dwadzieścia lat temu zacząłem robić filmy o ludziach na całym świecie. Filmowałem ich takich, jakich spotykałem, a niejakich chciałem spotkać. Gdziekolwiek się znajdowałem, dość szybko odkrywałem, że jeśli łamiesz się chlebem z ludźmi i dzielisz ich troski i radości, granice - te językowe, polityczne i religijne - szybko znikają. Lubiłem ich, a oni lubili mnie. To wszystko co się liczyło.
Z czasem odkryłem, że ludzie na świecie mają ze sobą więcej wspólnego, niż tego, co ich dzieli. Gdziekolwiek się pojawiałem, upewniałem się w tym stwierdzeniu.
W wielu krajach obserwowałem wielkie religie w praktyce - buddyjskich mnichów w czasie nabożeństw w Mandżurii, szintoiskich kapłanów w ich świątyniach w Japonii i całkiem niedawno, dzielnych i wytrwałych chorwackich muzułmanów w czasie modłów w Jugosławii pod rządami Tito. Zacząłem żywić głęboki szacunek dla wszystkich wielkich systemów religijnych na świecie. Zacząłem też wierzyć, iż pomimo różnic między nimi, wszyscy oni mogą czcić swoich bogów ramię w ramię.
Sam zaś wierzę w człowieka - i w jego prawo, by cieszyć się wolnością, którą tak cenimy w Ameryce. Wierzę w sprawiedliwość, wiedzę i podstawowe wartości ludzkie. Wierzę w prawo każdego człowieka do pracy, jedzenia i schronienia. Głęboko wierzę również, że pewnego dnia wszystko co się teraz dzieje stanie się częścią historii.
Moja wiara tkwi w marzeniu, że pomimo codziennych nagłówków w gazetach wieszczących koniec ludzkości, jesteśmy w stanie zbudować lepszy świat, świat pokoju i braterstwa. Tak, nawet za naszego życia! To jest moja wiara i moje marzenie. Na swój własny sposób chciałbym mieć udział w jego spełnieniu."
Rok 1952
Patronat nad filmem objęli:
Film „Korespondent Bryan" powstał:
Eugeniusz Starky
Kazimierz Kajetan Kowalski
Film „Korespondent Bryan" został zrealizowany w okresie: maj - grudzień 2009 roku.
W fazie realizacji są, obok polskiej, cztery wersje językowe filmu: angielska, niemiecka, francuska i włoska.
Zamierzeniem Producenta i promotorów filmu jest zainteresowanie obrazem stacji telewizyjnych w Polsce celem umożliwienia zapoznania się z treścią filmu jak najszerszej części polskiego społeczeństwa.
Konsultantami historycznymi filmu „Korespondent Bryan" są:
Dokument pokazuje wydarzenia w Warszawie we wrześniu 1939 roku oczami naocznego świadka - Amerykanina, w formie fabularnego reportażu.
Widz ogląda historię z fabularną narracją, z użyciem autentycznych wypowiedzi oraz autorskim komentarzem Juliena Bryana. W obrazie nie pojawiają się żadne inne komentarze oraz interpretacje zdarzeń.
Film oparty jest wyłącznie na materiale archiwalnym, w większości nigdy wcześniej nie pokazywanym.
Materiały archiwalne, pozyskane głównie z archiwów amerykańskich, w których przeleżały ponad 70 lat, zostały zeskanowane z czarnobiałego negatywu 35 mm.
Projekt filmowy zyskał szerokie poparcie środowisk kombatanckich w Polsce i za granicą, m.in.
Misją producentów filmu „Korespondent Bryan" jest pozyskanie do współpracy przy promocji tego wyjątkowego projektu filmowego instytucji oraz firm, których wsparcie finansowe umożliwi zaprezentowanie treści zawartych w filmie widzom polskim i światowym wrażliwym na problematykę II Wojny Światowej oraz pomoże kształtować postawy pokojowe.
Opracowano na podstawie materiałów producenta filmu.