Wtedy właśnie armia niemiecka bez wypowiedzenia wojny, z lądu, morza i powietrza zaatakowała cały obszar Polski.

Taki był początek się II wojny światowej.

Granicę polską przekroczyło 1 850 000 żołnierzy niemieckich dysponujących 10 000  dział, 2800 czołgami, 2085 samolotami.

Polska dysponowała jedynie milionem żołnierzy, 880 czołgami (w tym większość stanowiły nie majacej większej wartości bojowej tankietki), 400 samolotami i 4 300 działami.

Dzięki całkowitemu panowaniu w powietrzu Luftwaffe rozpoczyna bombardowanie: węzłów kolejowych, pociągów, punktów koncentracji wojsk.

O godzinie 6.45 pierwsze bomby spadły na Warszawę.

Pierwsze ranne bombardowanie Warszawy powoduje zniszczenia na terenie lotniska Okęcie oraz w osiedlach mieszkaniowych na Rakowcu i Kole (ul. Obozowa); padają pierwsze ofiary spośród ludności cywilnej. W ciągu dnia ogłoszono w mieście dwukrotnie alarm lotniczy.

W mieście panuje atmosfera podniecenia, dominują nastroje optymistyczne; kontynuowana jest akcja społeczna kopania rowów przeciwlotniczych, zapoczątkowana 25 sierpnia.

Poranne dzienniki drukowane w nocy nie podają jeszcze żadnych wiadomości o rozpoczęciu działań wojennych. Pierwsze informacje na ten temat przynosi prasa popołudniowa. Po południu też rozplakatowano orędzie Prezydenta RP.

Tak rozpoczął się sześcioletni okres okres okropności wojennych, martyrologii narodów i walki z niemieckim okupantem.