Fakt, że komunistyczne władze uważały planowanie miasta za „broń ideologiczną w ręku partii” sprawił, że socrealizm był przez lata jednostronnie oceniany, jako narzędzie ideologii i propagandy. Obecnie warto poszukać szerszego kontekstu kulturowego dla budowli i założeń urbanistycznych I poł. lat 50. i zadać sobie pytanie, czego aktualnie może nas nauczyć socrealizm o formie i funkcji miasta.

Wykłady będą odbywać się w Muzeum Powstania Warszawskiego (Audytorium Jana Nowaka-Jeziorańskiego) w podane niżej czwartki, o godz. 18.30.
Terminy spacerów (maj-czerwiec) zostaną podane niebawem.

Wykłady:

1. PKiN – urbanistyczny samiec alfa
   6.03.2014
   Najwyższy budynek Warszawy bywa czasem traktowany wyłącznie w kategorii symbolu dawnej dominacji radzieckiej nad Polską. Tymczasem warto zwrócić uwagę na jego korzenie urbanistyczne, estetyczne i społeczne, aby dowiedzieć się, czemu nie należy go niszczyć.
   
   
2. Szkice dla Bieruta
   20.03.2014
   Referat Bieruta o Sześcioletnim Planie Odbudowy Warszawy został wydany w postaci opasłego albumu. Ilustrowały go m. in. szkice architektów, przedstawiające wizję świetlanej przyszłości. Warto pochylić się nad tymi rysunkami, by zobaczyć szczegóły i kody estetyczne niezauważalne przy pobieżnym przeglądaniu.
   
   
3. Niewdzięczne alegorie postępu
   3.04.2014
   Gigantyczne płaskorzeźby przedstawiające ludzi pracy umieszczone na filarach bloków w pobliżu placu Konstytucji od początku nie miały „dobrej prasy”. Wielokrotne wyszydzane, dorobiły się różnych, czasem zupełnie nietrafionych interpretacji. Jaki był ich prawdziwy program artystyczny i czy rzeczywiście są takie… złe?
   
   
4. Kandelabry i inne sztuczki urbanistyczne
   10.04.2014
   Plac Konstytucji planowano jako monumentalne zakończenie głównej arterii miasta. „Poprawianie” nieregularnego układu ulic w tej części ul. Marszałkowskiej stanowiło dla architektów ogromne wyzwanie. Rozpatrywali użycie różnych urbanistycznych, aby uzyskać wrażenie symetrii, harmonii i powagi.
   
   
5. Spadkobiercy Antonia Corazziego
   24.04.2014
   Antonio Corazzi, architekt doby późnego klasycyzmu, był przedstawiany jako wzór dla projektantów lat 50. XX w. Dokończenie niezrealizowanego przez mistrza układu „osi corazziańskiej” między placami Bankowym i Teatralnym, uznawali oni za swój obowiązek. Przypomnienie socrealistycznych planów tego fragmentu Śródmieścia pozwala na głębszą refleksję nad współczesną ideą miasta.